Οι ευθείες γραμμές και οι άριστες γλυκοζυλιωμένες

Εδώ και καιρό πήρα την απόφαση να σταματήσω να δημοσιεύω στιγμιότυπα της καμπύλης γλυκόζης του μετρητή μου για να δείξω πόσο κουλ και σταθερές τιμές είχα και τι καλά που τα πήγα (ή δεν τα πήγα αντίστοιχα) με τον διαβήτη μου. Στο ίδιο μήκος κύματος, επέλεξα να μη ξαναπώ δημόσια την τιμή της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης μου. Να γιατί.

Στην παραπάνω φωτογραφία βλέπετε το τέλειο πρωινό. Σωστά; Καθόλου. Έχω μείνει για 10 περίπου ώρες εντός στόχου, έχοντας για πολλές μάλιστα ώρες μια εξαιρετικά ευθεία γραμμή (το όνειρο πολλών ατόμων με διαβήτη ή το στερεότυπο της καλής ρύθμισης για να μιλήσω ειλικρινά), μόνο και μόνο επειδή εκείνες τις 10 ώρες δεν έβαλα μπουκιά υδατάνθρακα στο στόμα μου. Πάει το όνειρο. Ήταν επιλογή μου να αποφύγω το αγαπημένο μου γεύμα, το πρωινό, και κατάφερα έχοντας ήδη καλά σκορ από τον βραδινό ύπνο, να κρατήσω αυτό το "υπέροχο" προφίλ διακύμανσης γλυκόζης. 

Δεν με τσίμπησε κάτι ξαφνικά, αν αναρωτηθήκατε. Όμως τα τέλεια νούμερα, οι ευθείες γραμμές, η φρενίτιδα για παραμονή εντός εύρος στόχου έχουν κατακλύσει τον κόσμο μου, και πιθανά και τους δικούς σας. Παντού στο διαδίκτυο, σε Instagram και Facebook, βλέπω τέλειες ρυθμίσεις, εξαιρετικές γλυκοζυλιωμένες, αισθάνομαι ώρες ώρες σα να βρίσκομαι σε αγώνα δρόμου. Η ζωή με διαβήτη δεν είναι όμως έτσι. Δεν είναι μόνο πέντε αμύγδαλα, ένα μικρό μπολ σαλάτα ή ένα φρούτο. Είναι κι αυτά, αλλά όχι μόνο αυτά. Είναι υδατάνθρακες, είναι τυφλές διορθώσεις υπογλυκαιμιών, είναι άγχος, φάγωμα νυχιών, υπερτροφίες, καλώδια αντλιών που βγαίνουν, γρίπες, πένθος, μέρες δύσκολες, ορμόνες, πάρτι, αλκοόλ, γρήγορο φαγητό γιατί είμαι άνθρωπος κι έτσι θέλησα, είναι φαινόμενα αυγής κι ηλιοβασιλέματα, εγκυμοσύνες και εμμηνόπαυση, υψηλές και χαμηλές θερμοκρασίες, στιγμές απίστευτης ευτυχίας κι απίστευτης δυστυχίας. Αυτή είναι η ζωή μας. Κι ο διαβήτης την ακολουθεί. Και πρέπει να τον προσαρμόσουμε σ' αυτήν.

Χάρηκα τόσο δύο χρόνια πριν που πέτυχα τιμή 5,4 στην HbA1C μου, που έτρεξα να το κοινοποιήσω σαν να είχα ανακαλύψει την Αμερική. Μα τι ματαιοδοξία! Τι να το κάνω το 5,4 όταν έχω σημειώσει ρεκόρ υπογλυκαιμιών σε διάστημα 6 μηνών και πολλαπλά σοβαρά επεισόδια; Αυτό δεν είναι για μενα η ρύθμιση που θέλω. Αν η γλυκοζυλιωμένη μου είναι για βραβείο αλλά η ανάλυση του προφίλ μου αποκαλύπτει συνδυασμών πολύ υψηλών και πολύ χαμηλών τιμών, ποιος ο λόγος να πανηγυρίσω για έναν μέσο όρο που δεν συνεπάγεται ποιότητα ζωής; 

Μετά από ένα εξάμηνο ταλαιπωρίας, διακυμάνσεων και σίγουρα όχι φιλικών προς τον διαβήτη μου συμπεριφορών, έχω κάνει μια νέα αρχή, πιο τακτική, πιο συνειδητοποιημένη και βλέπω ότι αποδίδει, γιατί μου πάει. Κι ας μην είναι η γλυκοζυλιωμένη μου 5,4. Κι ας έχω κάποιες μέρες γραμμές που μοιάζουν στην οροσειρά της Πίνδου.

Υ.Γ. Οι απόλυτες ευθείες είναι γι' αυτούς που δεν τρώνε, οπότε φάτε, θα το ρίξετε μπόι.